Sogndal sine marionettar

Vi sit att med inntrykket av ei leiing som skadar tilsette systematisk. Denne leiinga har altså rådmann og politisk leiing i Sogndal kommune forsvart.

I spalta Innhogg i Sogn Avis 21.1. skreiv eg litt om Sogn barnevern, nettroll og administrativ leiing i Sogndal. Med bakgrunn i nye avdekkingar i Sogn Avis same dag og fleire tilbakemeldingar eg har fått etter innhogget sit eg att med nokre tankar eg ynskjer dela.

I mi einfald trudde eg alle forstod at eg ikkje kallar alle som stiller kritikk mot barnevernet nettroll. Med nettroll meinte eg slike som usakleg seier det styggaste dei kjem på i sin manglande sjølvkontroll. Som ho FrP-dama som kalla byråd Lan Marie Nguyen Berg i Oslo «eit fittetryne av ei vietnamesermegge». Nettroll flest forstår sannsynlegvis at det dei seier kan vere litt over kanten, i alle fall dagen derpå. Men denne FrP-dama står fram utan evne til å forstå tydinga av det ho sjølv skreiv. Ho gir skulda til trønderar flest for sin språkbruk og rasisme. Sidan morsslekta mi kjem frå Trøndelag opprører det meg. Men så forstår eg at det i tillegg til dei som blir nettroll fordi dei er sinte eller evneveike, kan vere somme som brukar sterke uttrykk i frustrasjon over at barnevernet har teke barna frå dei. Sjølvsagt forstår eg det.

Mange av tilbakemeldingane kjem frå Sogndal sine nabokommunar. Fleire av dei uttrykkjer mistillit til Sogndal kommune i denne saka. Og det er ein veksande mistillit som både politisk og administrativ leiing i Sogndal må ta på alvor. Somme seier rett ut at Sogndal per idag ikkje er eigna til å ha ansvar for Sogn barnevern.

Sogn Avis sin dokumentar 21.1. om tidlegare tilsette si oppleving av arbeidsmiljøet gir frysingar nedover ryggen på dei fleste av oss. Heile artikkelen er ei beskriving av ein eller fleire leiarpersonar som bryt ned mennesker rundt seg. Ord som narsissist blir brukt. Vi sit att med inntrykket av ei leiing som skadar tilsette systematisk. Denne leiinga har altså rådmann og politisk leiing i Sogndal kommune forsvart, og i tillegg gjort det dei kan for å skjule fakta som dei må ha forstått at Sogn Avis har sitte på. I denne saka har Sogn Avis levd opp til kåringa som «årets lokalavis» – ei slik avis lesarane fortener.

Dei som har kontakta meg set kanskje ord på det mange meinar. At somme politikarar i Sogndal i denne saka sprellar som marionettar kontrollert av eigen administrasjon. Det er i så fall omvendt demokrati. Med ein ressurssterk og på mange måtar flink rådmann nyttar det ikkje med svake politikarar. Då kan politikarane lett bli sjåande ut som marionettar. Nikkedokker. Sprellemenn. Eg har høyrt at kommunestyrerepresentantar skuldar på rådmannen. Som folkevalde er dei ikkje i posisjon til å gjere det. Det er dei som eventuelt gir han for mykje makt. Slik skal det ikkje vere. For Sogndal sitt rennomé som regionssenter treng kommunen at politikarane gjer dei grepa som trengst. Så snøggt som råd. Slik at tilliten til Sogn barnevern kan byggast opp igjen frå grunnen av. Og for å berge tilliten til Sogndal kommune.

Les også:
Om rådmann, nettroll og barnevern.

Advertisements

Om rådmenn, nettroll og barnevern.

Siste halvåret har Sogn Avis avdekka store avvik i Sogn barnevern. Det har mellom anna blitt avdekka store arbeidsmiljøproblem, tilsette har blitt mobba ut av arbeidsplassen og det har blitt manipulert med tal for å dekke over manglar i tenesta. At slike problem i arbeidsmiljøet, med ekstremt høg sjukmeldingsgrad i periodar, har gått ut over kvaliteten på arbeidet er både logisk og dokumentert.

I kor stor grad dette spelte inn då ein trettenåring mista livet i Barnevernet si omsorg, må ein sjølvsagt vere forsiktig med å spekulere på. Fylkesmannen spekulerar sjølvsagt ikkje når dei skriv i ei tilsynsvurdering at Sogn barnevern ikkje har fulgt opp trettenåringen i samsvar med barnevernslova.

Sogn barnevern er eit interkommunalt samarbeid mellom Balestrand, Leikanger, Luster og Sogndal, med Sogndal som vertskommune og rådmannen i Sogndal som øvste ansvarlege. Sidan sist sommar har rådmannen fått svi seg på Sogn Avis sin grill. Og der har det vore varmt. Sogn Avis har tydelegvis bestemt seg for å avdekke kvar einaste usanning, halvsanning og all manipulering med fakta som er gjort for å dekke over det som ikkje toler dagslys. Det vil sei: Det som ikkje toler dagslys for dei som prøver å skjule noko. Alt det som må fram og bli erkjent i audmjukheit, ikkje tildekka i hovmod. Først når alt er komme fram kan ein starte frå grunnen av med å byggje opp igjen tillit.

Resultatet kan bli at nettrolla veks seg større og styggare!

Det har vore mange barnevernssaker i media opp gjennom åra. Mange enkeltsaker der lesarane stort sett blir kjende med ei side i sakene. Nokre meinar barnevernet gøymer seg bak tausheitslovnaden. Men det er sjølvsagt at slike saker må vernast av tausheitslova. Ikkje minst for barna si skuld. Desverre er kommentarfelt og fjesboka full av nettroll som hevdar dei er på barna si side når dei vrenger av seg det verste dei kan komme på å seie om barnevernsteneste og sakshandsamarar. Desse er truleg ikkje i stand til å forstå at dei skadar den saka dei seier dei jobbar for. Alt hatet deira gjer at dei sjølvsagt ikkje blir teke på alvor. Men kanskje det er ein feil av barnevern og politikarar å ikkje ta dette litt på alvor likevel. I alle fall må ein ta på alvor at slike straumningar er der ute. Det er så lett å avfeie all sakleg kritikk saman med raseriet til nettrolla. Men det er feil av dei som er ansvarlege å plassere sakleg kritikk og nettroll-raseri i same bås. Resultatet av at sakleg kritikk blir blir avfeia i stoltheit og hovmod, er at nettrolla veks seg større, og at fjesbokgrupper som vil fjerne barnevernet totalt så snøggt som muleg får fleire medlemmer. Dette må både barnevern og politikarar snart ta på alvor. Dette er slike understraumningar som gjorde seg gjeldande i presidentvalet i USA og i Brexit-folkerøystinga i Storbritannia. Om ikkje slike understraumningar blir teke på alvor kan vi få liknande utslag på val her i landet også.

I eit visdomsord frå ei gamal bok står det: «Stormod kjem før samanbrot, høgmod før fall.» Ifylgje same boka har ingen før eller etter Salomo nokon gong hatt så stor visdom. Om denne vise mannen hadde rett kjem vi til å sjå mange arrogante og hovmodige i leiande stillingar falle om dei ikkje vender om og blir audmjuke. Uansett kva side dei sit på. Også i Sogn barnevern. Tida vil vise. Så får vi også håpe at tida lækjer alle sår, slik eit anna ordtak seier.

Denne teksten er trykt som Innhogg i Sogn Avis laurdag 21..1.2017 under tittelen «Stormot før samanbrot, hovmod før fall«.

Les også:
Sogndal sine marionettar.

Er dette barnevernet sitt offisielle syn på norsk rett?

Er dette Barnevernet sitt offisielle syn på norsk rettssystem?

Er det verkeleg Barnevernet si meining at norsk rett tek feil når ei sak i norsk domstol går mot dei? Det inntrykket kunne ein i alle fall få då Barnevernet uttalte seg til TV2 etter dommen blei kjent sist veke. Kan ikkje Barnevernet – etter ein knusande dom i norsk rett – berre innrømme at dei heller ikkje er feilfrie?

Bakgrunnen for spørsmåla mine er ei saka der Barnevernet tok tvillingar frå foreldra rett etter fødsel. Begrunnelsen var at mora var psykisk utviklingshemma. Noko som viste seg å vere ein fabrikert diagnose. Likevel heldt Barnevernet fram med å forfyglje og trakassere denne familien. Sommaren 2016 rømte familien til Polen. Saka er mest kjent gjennom fleire oppslag i TV2.

Denne veka tapte Norsk Barnevernsteneste på alle punkt i denne saka. Det er då det tragisk triste skjer: Ein leiar i Barnevernstenesta blir intervjuva av TV2, og blir spurt om kommentar til dommen. Ho svarar at Barnevernet i denne saka heile tida har gjort rette vurderingar med omsyn til barnas beste, men at dei går med på dommen fordi barna vil uansett ha det betre i Norge enn i Utlandet. Kva seier ho eigentleg? At ei vurdering som bygger på ein falsk diagnose var til barnas beste? At det berre er i Norge barn kan ha det bra?

Barnevernstenesta meinar altså at norsk rett har gjort ein feil dom, men vil likevel godta den fordi den får familien tilbake til Norge der dei kan ha kontroll på familien som dei tok frå barna på ein åpenbar feil diagnose. Dersom målet til ho som uttalte seg var å svekke tilliten til Norsk Barnevern så mykje som muleg, så lukkast ho hundre prosent.

Dette er berre utruleg trist.

Det er berre trist at Barnevernstenesta kjem med slike uttalar om norsk rett. Resultatet er ikkje at folk i Norge mistar tillit til norsk rett, resultatet er at folk mistar tillit til Barnevernet. Det er trist av mange grunnar. Det er først og fremst trist for mange barn i Norge som skulle hatt hjelp av eit velfungerande barnevernssystem.

Og det er trist fordi det er så utruleg arrogant. Vanlegvis er det slik at folk som ikkje kan innrømme feil blir sett på som eit problem. Slike leiarar eller medarbeidarar blir elles i samfunnet skifta ut eller omplassert. Eit gamalt visdomsord (frå Bibelen faktisk) seier at hovmot fører til fall. Barnevernstenesta bør luke bort hovmot og arroganse og maktsjuke. For dei barna i Norge som lir og som treng ei meir audmjuk og sensitiv Barnevernsteneste. Det er grunnlaget for å bygge opp igjen tillit. For barna si skuld. Ikkje for å oppfylle eit gamalt visdomsord.

Bønder er ikkje vanlege folk

Eg høyrde på NRK Dagsnytt onsdag denne veka at det var mange som hadde reist til Oslo for å demonstrere mot Helgesen sitt vedtak om felling av ulv. Blant demonstantane var det både bønder, jegerar og vanlege folk, sa nyheitsopplesaren. Underforstått er ikkje bønder og jegerar vanlege folk. Dei er noko anna enn vanlege folk. Kva NRK sin definisjon av «vanlege folk» er veit eg ikkje. Men eg vil prøve å sei noko om kva norske bønder er.

For eg trudde faktisk norske bønder i personlegdom ikkje er så annleis. Norske bønder er som regel glade i å arbeide ute; glade i friluftsliv. Norske bønder er glade i dyr, og brukar mykje tid på å sjå til at dyra deira har det bra, både dag og natt. Bønder eg kjenner er arbeidsomme og produktive. Somme arbeidar 14-15 timar kvar dag. Mange av bøndene eg kjenner har familie og mange barn. Dei fleste av dei arbeidar likevel langt meir enn ein industriarbeidar. Men dei tek seg tid til å vere fedre likevel. Bøndene eg kjenner har stor kunnskap om natur og vêr og klima. Akkurat på det feltet skil kanskje bønder som gruppe seg frå andre grupper. Mange bønder er gode idrettsutøvarar som barn og unge, men dei har lagt bort idrettskarrieren for å satse på å vere bønder.

Bonden Eilev Bjerkerud vann både Farmen og Skal vi danse. For eit sjokk det må ha vore for dommaren som i første danseprogrammet uttalte kor forundra ho var av at ein bonde ikkje var berre ein bonde. Ho trudde visst han var litt dum og stiv i kroppen og trudde i alle fall ikkje at ein bonde kunne danse. Det sa ho faktisk på tv, utan reaksjon. Det er både dumt og trist. For denne dommaren var bønder ikkje som vanlege folk. Eg håpar ho no har endra meining. Om ho ikkje har det så er ho for alltid taparen og bøndene vinnarane. Slik som Bjerkerud er ein vinnar.

Dei klokaste folka eg har møtt er bønder, eller dei har vakse opp på gard. Det kan eg lett sei sjølv om eg har studert media i Volda saman med intelligente studentar som seinare blei journalistar. Eg kjenner bønder som blir sett på som originalar – og som kanskje er det også – men som har ein fantastisk intelligens og kunnskap – og somme har også «klisterhjerne». Det er ofte dei beste bøndene. I alle fall om dei også har gode praktiske evner. Både intellektuelle og praktiske eigenskapar trengst for å vere bonde i dag.

Slik er bøndene eg kjenner. Så får heller nyheitsopplesaren på NRK gjere greie for korleis bønder skil seg så mykje frå vanlege folk at han finn det naudsynt å presisere at det er ein skilnad.

Dette innlegget stod på trykk i Nationen 10. januar 2017.

Les gjerne også artikkelen Lettvektarar på jorda, som var trykt i Bondevennen november 2015, og handlar om gardsdrifta her i Mundal.

Mest lese blogginnlegg: Kva hjorten og folk flest ikkje veit